خیرخواهى خدا براى انسان

در حدیث قدسى خداوند خطاب به حضرت موسى مى‌فرماید:

اى موسى بنده مؤمن، محبوب ترین مخلوق من است و اگر گرفتارى و ابتلایى بر او پیش مى‌آورم، خیر او در آن است و او را از چیزى باز مى‌دارم که خیر او در آن است و من به آنچه به صلاح و مصلحت بنده‌ام است، آگاه ترم.

مسلّماً اگر ما کسى را دوست بداریم، راضى نمى‌شویم ناراحتى و گرفتارى بر او پیش آید، پس اگر خداوند بنده‌اش را به مصیبتها و گرفتاریها مبتلا مى‌سازد، به جهت دشمنى با او نیست، بلکه براى این است که خیر و صلاح او در آن مصائب و گرفتارى هاست. مادرى که بچه‌اش مریض است، اگر فرزندش را از خوردن بعضى خوردنى ها باز مى‌دارد و یا داروهاى تلخ و بدمزه به او مى‌خوراند، به جهت دشمنى با او نیست، بلکه کار او از روى محبت و علاقه به فرزندش است؛ خدا نیز چنین است.

به قول شاعر:

مادر او را گوید‌اى نور دو چشم *** گر غضب رانم و گر بینى تو خشم

این غضبها به زمهر دیگرى است *** خشم و تندى هاى من از مادرى است

«فَلْیَصْبِرْ عَلى بَلائى وَلْیَشْکُرْ نَعْمائى...»

پس باید بر بلایم صبر کند و بر نعمتهایم شکر گزارد.

(شکر در برابر نعمتها و صبر در برابر ناملایمات، موجب تکامل انسان مى‌گردد). در ادامه خداوند مى‌فرماید:

«وَ لْیَرْضَ بِقَضائى، أَکْتُبْهُ فِى الصِّدّیقینَ عِنْدی...»

و باید به قضاى من راضى باشد، تا او را در زمره صدیقین قرار دهم... .

در پایان مى‌فرماید:

[در جمله صدیقین قرار مى‌گیرد]هنگامى که به رضاى من عمل کند و فرمانم را اطاعت نماید.

امام، رضوان الله تعالى علیه، بارها مى‌فرمود: ما باید به تکلیفمان عمل کنیم و اینکه چه واقع مى‌شود به ما مربوط نیست، چون جهان مدبّرى دارد و به آنچه تدبیر و قضاى او تعلّق گرفته، باید رضایت دهیم.

در روایت دیگرى حضرت موسى از خدا سؤال مى‌کند:

«اى ربِّ اىُّ خَلْقِکَ اَحَبُّ اِلَیْکَ؟ قالَ مَنْ اِذا اَخَذْتُ حَبیبَهُ سالَمَنى...»

خدایا؛ کدام یک از بندگانت، نزد تو محبوب ترین است؟ خداوند مى‌فرماید:

بنده‌اى که اگر محبوبش را از او باز گیرم، به من پرخاش نکند و حرمت مرا نگه دارد.

برخى، وقتى عزیزى از دست مى‌دهند، از خدا گله و شکایت مى‌کنند و به این امر رضایت نمى‌دهند، چون نمى‌خواهند از محبوبشان جدا شوند، چنین افرادى محبوب خداوند نیستند.

سپس حضرت موسى عرض مى‌کند:

«فَاَىُّ خَلْقِکَ اَنْتَ عَلَیْهِ ساخِطٌ؟ قال: مَنْ یَسْتَخیرُنى فِى الاَْمْرِ فَاِذا قَضَیْتُ لَهُ سَخَطَ قَضائى»

خدایا؛ از کدامین بندگانت نا خشنودى

خداوند فرمود: کسى که خیر و صلاحش را از من بخواهد، سپس آنگاه که به خیر و صلاحش حکم کردم بر قضاى من خشم گیرد.