تمام خاطراتم را در کوله باری که بر دوش می کشم ریختم . محکم گره زدم تا مبادا چیزی از قلم افتد.

یک به یک صفحات عمرم را ورق زدم ، تلخ و شیرین ، سیاه و سپید ، تنها و ....

گاه لبخند بر لبانم می شکفت و گاه اشک در چشمانم حلقه می زد افسوس که دیگر فایده ای نداشت .

هرچه پیش تر می روم قدمهایم سست تر و پاهایم لرزان تر می شود.

ترسیده ام؟ یا دل کندن از دنیایم برایم دشوار است ؟

دنیا با من بود یا من با دنیا ؟

روزگار را من ساختم یا روزگار مرا ؟

آیا دل بریدن از این غریبستان این چنین برایم دردناک است ؟

نه ، نه ....

تو خود می دانی که یک لحظه آرزوی زیستن در این آشفته بازار را التماس نکردم پس این خوف که تمام وجودم را فراگرفته چیست ؟

معبود من می ترسم از روزی که در آتش قهرت بسوزم می ترسم از روزی که چشمانم به زیر افکنده و خجل از بزرگی و رحمانیتت باشد.

آری ، می ترسم .

مولای من یادت همیشه در سینه باد و ذکرت همواره بر لب .

به مغفرتت مرا ببخش و در جوار رحمت خود جایم ده .

نزدیک باد روزی که جز تو نبینم ، جز تو نگویم و به جز تو عشق نورزم .

نزدیک باد آن هنگام .

عید بر عاشقان مبارک باد

عاشقان عیدتان مبارک باد

بر تو ای ماه آسمان و زمین

تا به هفت آسمان مبارک باد

 ***سالروز ازدواج حضرت علی و فاطمه مبارک باد ***

 السلام علیک یا ثامن الائمه (ع)

دارم از کوچه تنهایی شب می گذرم

کوله باری ز سرشک غم هجران بردوش

و دلم سرد ز سرمای دل رهگذران ...

دست هر رهگذری ، فانوسی که به سرمنزل احساس مرا میخواند

حس من از پس غمهای نهان پرپر شد

و دلم بشکسته

ماه هم رفت ز سرتاسر پهنای فلک

آسمان شد خاموش

با کدامین فانوس سوی منزلگه امید روان خواهم شد ؟

کیست فانوس به دست ؟

جای من بین همه مردم بیدار نبود

خواب بودم همه عمر

لیک چشمان به در دوخته بودش بیدار

....

این منم رهگذر خسته تنهایی شب

کیست فانوس به دست؟