سرخـوش زسبوی غم پنهانی خویشم
                                        چون زلف تو سرگرم پریشانی خویشم 
در بزم وصال تو نگویم زکم و بیش
                                        چون آینه خو کرده به حیرانی خویشم
لب باز نکردم به خروشی و فغانی
                                        من محـرم راز دل طــوفانی خویشم
یک چندپشیمان شدم ازرندی ومستی
                                        عمریست پشیمان زپشیـمانی خویشم
از شوق شکرخند لبش جان نسپردم
                                        شرمنده جـانان زگران جانی خویشم
بشکسته‌تر ازخویش ندیدم به همه عمر
                                        افسرده دل از خویشم و زندانی خویشم
هر چنــد امین، بستـه دنیا نیم اما
                                        دلبـسته یــاران خـراسانی خویشم

                                                                                               سروده ای از مقام معظم رهبری

  بسم رب الحسین

وَیَدْعُ الإِنسَانُ بِالشَّرِّ دُعَاءهُ بِالْخَیْرِ وَکَانَ الإِنسَانُ عَجُولاً

 و انسان [همان‌گونه که] خیر را فرا می‌خواند [پیشامد] شر را می‌خواند و انسان همواره شتابزده است.

 قرآن می‌فرماید: «ای کسانی که ایمان آورده‌اید، از چیزهایی که شما را اندوهناک می‌کند نپرسید.» هم‌چنین خداوند در مقابل درخواست حضرت نوح علیه‌السلام برای نجات پسرش به او وحی فرستاد: « ای نوح، او در حقیقت از کسان تو نیست. او کرداری ناشایسته داشته است. فلا تسئلن مالیس لک به علم. [پس چیزی را که بدان علم نداری از من مخواه.)] من به تو اندرز می‌دهم که مبادا از نادانان باشی» نوح علیه‌السلام بعد از فهم این که دعایش آگاهانه نبوده است عرضه داشت: «پروردگارا، من به تو پناه می‌برم که از تو چیزی بخواهم که بدان علم ندارم.»

در دعا چه نخواهیم و چه نکنیم :

1)  آنچه بدان علم و آگاهی نداریم و از سود و زیانش مطمئن نیستیم. امام صادق علیه‌السلام فرمودند: راه‌های نجات ونابودی خودت را بشناس تا مبادا از خدا چیزی را به گمان این که نجات تو در آن است بخواهی، حال آن که سبب نابودی تومی‌شود.»

2)  چیزهای ناشدنی. از امام علی علیه‌السلام پرسیدند: «بی‌اثرترین دعاها کدام است؟» حضرت فرمودند: «دعا برای چیزهای ناشدنی [(مثلاً زنده شدن مرده)]. هم‌چنین حضرتش می‌فرمایند: «گفتم: خدایا، مرا محتاج هیچ یک از آفریدگانت مگردان.

رسول خدا صلی‌الله‌علیه وآله فرمودند: ای علی، چنین مگو، زیرا هیچ‌کس نیست که محتاج دیگران نباشد. عرض کردم: پس چه بگویم ای رسول خدا؟ فرمودند: بگو: خدایا، مرا محتاج آفریدگان بد خود مفرما.»

3)  عجله نداشتن در اجابت دعا. رسول‌خدا صلی‌الله‌علیه وآله فرمودند: مردم تا زمانی که شتاب نورزند پیوسته در خیر و خوبی خواهند بود.» عرض شد. ای رسول‌خدا درود خدا بر تو، چگونه شتاب می‌کنند؟» فرمودند: به این که بگویند دعاکردیم، اما مستجاب نشد.»

4)  صلاحان کار خود را به خداوند نیاموزیم. امام علی علیه‌آلسلام فرمودند: خداوند فرموده ای بندگان من، از آنچه به شما دستور داده‌ام فرمان برید و به من نیاموزید که چه چیز به صلاح شماست؛ زیرا من به آن داناترم و آنچه را به صلاح شماست از شما دریغ نمی‌کنم.»

5)  چیزهای ناروا؛ مثلاً حرام را از خدا طلب نکنیم و یا چیزی را که به غیر آسیب می‌رساند. امام علی علیه‌السلام فرمودند: «ای کسی که دعا می‌کنی، آنچه ناشدنی و نارواست از خدا مخواه.» در حدیث است که حضرتش شنیدند که مردی می‌گوید: خدایا، از فتنه و آزمایش به تو پناه می‌برم. به او فرمودند: می‌بینم که از مال و فرزندت به خدا پناه می بردی. خدای تعالی می‌فرماید: انما اموالکم و اولادکم فتنه. بگو: اللهم انی اعوذ بک من مضلات الفتن. [(خدایا من از فتنه‌های گمراه ‌کننده به تو پناه می‌برم)].»

التماس دعـا

*انَّ الاِنسانَ خُلِقَ هَلوعاً * اِذا مَسَّهُ الشَرَّ جَزوعاً * وَ مَسَّهُ الخَیرَ مَنوعاً*

انما الحیاه الدنیا لعب و لهو و زینه و تفاخر بینکم و تکاثر فی الاموال و الاولاد

و اما دوستان خدا

در سراسر قرآن، سخن از ایمان است -  ایمانی که به عمق جان وارد شود و در خانة دل آشیانه کند: «فامنوا بالله و رسوله و النور الذی انزلنا.» آیات 7 و 28 سورة حدید و 47 نساء و 179 آل‌عمران و دهها آیة دیگر حاوی این سخن است...
ویژگیهای اولیاءالله
امام علی علیه‌السلام: «ان اولیاؤالله هم‌الذین نظروا الی باطن الدنیا اذا نظر الناس الی ظاهرها و اشتغلوا باجلها اذا اشتغل الناس بعاجلها.» (دوستان خدا آنان‌اند که به درون و حقیقت دنیا نگریستند، آن‌گاه که مردم به ظاهر آن چشم دوختند و سرگرم آیندة دنیا شدند و آن‌گاه که مردم به امور زودگذر دنیا پرداختند.) «فاماتوا منها ماخشوا ان یمیتهم و ترکوا منها ماعلموا انه سیترکهم و رأوا استکثار غیرهم منها استقلالاً و درکهم لها فوتاً اعداء ما سالم الناس و سلم ما عادی الناس.» (آنان هواهای نفسانی را که می‌ترسیدند به وسیلة آنها از پای درآیند کشتند؛ و آنچه آنان را به زودی ترک می‌کرد ترک گفتند؛ و بهره‌مندی دنیاپرستان را از دنیا خوار شمردند؛ و دست‌یابی آنان را به دنیا زودگذر دانستند. با آنچه مردم آشتی کردند دشمنی ورزیدند و با آنچه دنیاپرستان دشمن شدند آشتی کردند.)

بهم علم الکتاب و به علموا و بهم قام الکتاب و به قاموا.» (قرآن به وسیلة آنان شناخته می‌شود و آنان با کتاب خدا آشنایند؛ قرآن به وسیلة آنان پابرجاست و آنان به کتاب خدا استوارند.) «لایرون مرجواً فوق مایرجوئن و لامخوفاً فوق مایخافون.» (به بالاتر از آنچه امیدوارند چشم نمی‌دوزند از غیر از آنچه از آن می‌ترسند هراس ندارند.)

تجلی ایمان در انسان
امام علی علیه‌السلام: ططوبی لمن ذل فی نفسه، و طاب کسبه و صلحت سریرته و حسنت خلیفته و انفق الفضل من ماله و امسک الفضل من لسانه و عزل الناس شره و وسعته و لم ینسب الی البدعه.» (خوشا به حال آن کس که خود را کوچک می‌شمارد و کسب و کار او پاکیزه است و جانش پاک و اخلاقش نیکوست، مازاد بر مصرف زندگی را در راه خدا می‌بخشد و زبانش را از زیاده‌گویی حفظ می‌کند و آزار او به مردم نمی‌رسد و سنت پیامبر او را کفایت می‌کند و بدعتی در دین خدا نمی‌گذارد.)
 امام علی علیه‌السلام: «ان المؤمنین مستکینون ان المؤمنین مشفقون ان المؤمنین خائفون.» (همانا مؤمنان فروتن‌اند و مهربان‌اند و از آینده ترسان‌اند

من کجا و عشق کجا

در حدیث قدسی آمده است: